Ważna rada od autora

Jeśli to możliwe, zapoznaj się z materiałami strony na komputerze stacjonarnym, laptopie lub komputerze typu all-in-one. Dzięki temu znacznie łatwiej będzie przeglądać strukturę strony, poruszać się między sekcjami i w pełni przyswajać treści. Korzystanie ze smartfona także jest możliwe, jednak z powodu mniejszego ekranu niektóre elementy i nawigacja mogą być mniej czytelne. Informacje o problemach prostaty są tutaj przedstawione w dużej liczbie artykułów, a każdy artykuł zawiera wyłącznie praktyczne korzyści — bez zbędnych stron czy nachalnej reklamy.

O roli aktywności fizycznej w zdrowiu prostaty

Dlaczego uzasadniony ruch jest ważny

Nie trzeba nikomu udowadniać, że gimnastyka jest w większości korzystna. Jednak niewielu zastanawia się nad tym, że można ją uczynić skutecznym procesem zdrowotnym w przypadku objawów chorób prostaty u mężczyzn. Przez lata treningów przyswoiłem sobie podstawową zasadę – wszystko robić zgodnie z regułami. Na początku należy oczywiście poznać te zasady. Lepiej uczyć się od kogoś niż eksperymentować samodzielnie, co wynika z mojego doświadczenia błędów.

Tutaj opowiem, jak powstają momenty sprzyjające leczniczemu treningowi prostaty podczas ruchu, a dokładniej – jak można go zrozumieć. Przedstawię część ogólnych rad dla wszystkich, konieczne aspekty uzasadnię. Główna informacja znajduje się w metodzie. Przeczytaj do końca – dalsze części nie zawierają zbędnych treści.

Całe zdrowie zaczyna się tam, gdzie zachodzi bezpieczne, kontrolowane poprawienie krążenia krwi. W tym tkwi sens leczniczej gimnastyki.

Wszystko jest dostępne i proste

Nie trzeba nic wymyślać. Istnieje gimnastyka – ćwiczenia przy BPH lub całkowicie podobne ćwiczenia fizyczne stosowane w leczeniu przewlekłego zapalenia prostaty – a także chodzenie, bieganie i pływanie. To wszystko. Umiejętne stosowanie takiej aktywności w zupełności wystarcza, aby wejść na ścieżkę zdrowienia.

W rezultacie, po połączeniu tego z ograniczonym trybem żywienia, można pozbyć się łagodnego rozrostu prostaty, wielu innych chorób gruczołu krokowego i nie tylko. Metodę tę śmiało mogę nazwać najbardziej niezawodnym i praktycznym, można by powiedzieć – ludowym środkiem w leczeniu BPH. Oczywiście można pominąć pływanie, jeśli nie jest ono dostępne, ale droga do celu będzie dłuższa.

Nie wymaga to dużych nakładów finansowych. Sprzęt, jeśli nie jest specjalny, można teraz dobrać w przystępnej cenie. Najważniejsze, aby był wygodny. Znalezienie miejsc do ćwiczeń z bardziej lub mniej świeżym powietrzem wciąż nie jest problemem. Niektórym trudniej z wodą, ponieważ czyste zbiorniki wodne są już rzadkością, a poza tym nie zawsze można w nich pływać ze względu na temperaturę. Optymalnie jest korzystać z basenu. Jeśli jest płatny, nie powinno to wykluczać pływania z zestawu ćwiczeń.

Zalety różnorodności aktywności

Najsilniejszy efekt leczniczy osiągniesz, stosując różne formy aktywności sportowej naprzemiennie. Na przykład jednego dnia rano idziesz popływać, a następnego dnia o tej samej porze planujesz bieg lub spacer. Taka różnorodność rzadko obciąża psychicznie, ponieważ dusza i ciało nie proszą o odpoczynek, a przy tym angażuje różne grupy mięśniowe.

To przyspiesza proces zdrowienia i poprawia jakość krążenia krwi. Czas trwania treningów przy leczeniu łagodnego rozrostu prostaty i przewlekłego zapalenia prostaty przy użyciu ćwiczeń fizycznych, podobnej gimnastyki przy zapaleniu prostaty, a w ogóle przy każdej leczniczej gimnastyce dla prostaty, powinien być umiarkowany i uzasadniony.

Istotą Twojej aktywności jest zdrowienie, a nie zwiększanie masy mięśniowej. Nadmierne obciążenia prowadzą do zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu, skurczów w tkankach, a to nie jest leczenie. Całkowity czas ćwiczeń w ciągu dnia w pierwszych miesiącach wynosił u mnie dwa–dwa i pół godziny. Dzień wolny robiłem według potrzeby, raz w tygodniu, a nawet rzadziej.

Uważam, że to niewielka cena za niezależność od kontrowersyjnej medycyny i wspaniała satysfakcja wobec tych, którzy nazywają BPH nieuleczalną diagnozą. Później, wraz z poprawą stanu zdrowia, pojawiło się zrozumienie, kiedy można sobie odpuścić, a kiedy należy popracować. Harmonogram stał się mniej rygorystyczny.

Intensywność i samopoczucie – kilka sprawdzonych zasad

Do tego artykułu nie pasuje powiedzenie „przez ciernie do gwiazd”. Każdy trening – czy to ćwiczenia fizyczne, bieganie, chodzenie, czy zwykłe ćwiczenia wzmacniające prostatę – nigdy nie powinien prowadzić do zmęczenia, a tym bardziej do złego samopoczucia lub dalszych objawów dyskomfortu.

Jeśli coś takiego się zdarzy, należy przede wszystkim przeanalizować połączenie ruchu z oddechem. Jeśli niezdrowe uczucie pojawia się stale przy jakiejkolwiek aktywności mięśniowej, jest to sygnał, aby poważniej zainteresować się swoim zdrowiem i wykonać szczegółową diagnostykę medyczną.

Znaczenie prawidłowego oddychania

Podczas ruchu nie bój się oddychać prawidłowo. Bardzo specyficzna jest gimnastyka i oddychanie w jej ramach. Opisałem to szczegółowo w metodzie, dlatego nie będę tutaj tego poruszał.

Podczas szybkiego biegu głębokie wdechy i wydechy powinny być bez zatrzymywania powietrza w płucach. Podczas pływania, po pełnym wdechu, komfortowa przerwa jest niezwykle korzystna, a inaczej nie da się zachować prawidłowej techniki. Początkowo łatwo jest wydychać w wodzie, płuca tego nie lubią, ale mięśnie odpowiedzialne za to można szybko przyzwyczaić.

Bez powietrza nie można przebywać długo. Przerwa na wydechu powinna być krótka i nieobciążająca. Podczas chodzenia zwykle można oddychać głęboko z krótkimi zatrzymaniami. Po wdechu przerwa może być dłuższa. Po wydechu powinna trwać dosłownie sekundę, tylko potwierdzając pełny wydech.

Z doświadczenia wiem, że wielu nadmiernie ćwiczy oddech w przerwach po wydechu. To poważny błąd. Nie wszystko, co robi się nadmiernie, jest mądre. Ogólnie mówiąc – „modlić się, nie trzeba sobie głowy rozwalać”.

Nie spiesz się, a to będzie korzystne

Podobnie jak nauka, leczenie nigdy nie jest za późno. Leczenie ruchem jest jednak specyficzne i wymaga określonego stanu fizjologicznego.

Jeśli przez ostatnie 25–30 lat pamiętałeś o gimnastyce tylko podczas oglądania programów sportowych i do swoich problemów doszedłeś z niezdrowymi nawykami, najpierw trzeba się ich pozbyć. Dopiero potem stopniowo nadaj tonus mięśniom i układowi sercowo-naczyniowemu. Naczynia krwionośne i serce muszą korzystnie reagować na ruch. Przygotowanie to nie trwa długo, uwierz.

Rozgrzewka jest obowiązkowa!

Każdą aktywność podejmuj dopiero po rozgrzewce. Zalecam, aby czas poświęcony na nią stanowił zawsze połowę całego treningu.

W porządku, jeśli z powodu braku wiedzy nie rozgrzejesz mięśnia nogi. Ale serce to też mięsień. Konsekwencje stałego błędnego startu mogą być dla niego nieprzewidywalne. Pływanie, bieganie lub chodzenie powinny odbywać się nie tylko na pusty żołądek, ale też przy pustym pęcherzu moczowym.

Szybciej – wolniej

Teraz o zasadzie, której nie wymyśliłem ja (zapewne ma ona swoje tysiące lat), a którą z dużym pożytkiem stosowałem. Polega ona na regulowaniu tempa.

Naukowo – jest to naprzemienne stosowanie obciążenia tlenowego i beztlenowego. Prościej – zmiana szybkości ruchu. Powolne tempo przechodzi w krótkotrwały szybki ruch i wszystko powtarza się cyklicznie. Dla siebie nazwałem to „szybciej – wolniej”.

Przy takich obciążeniach zwiększenie skurczów mięśni powoduje gwałtowny wzrost zużycia tlenu, a jego intensywny wyrzut do krwi wspomaga maksymalne przepływanie krwi w naczyniach. Następnie korzyści są wszechstronne: perystaltyka naczyń, korzystna przemiana materii oraz wzrost liczby reakcji utleniania, przy której tkanka naczyniowa oczyszcza się z przeszkód, takich jak płytki cholesterolowe.

Długotrwałe utrzymywanie maksymalnej aktywności jest niemożliwe, a nawet niebezpieczne. Dlatego po niej tempo należy zmniejszyć. Z doświadczeniem nabrałem pewności, że faza „wolniej” jest równie ważna jak faza „szybciej”. Jeśli podczas powolnego ruchu nauczymy się też pełnego relaksu, czyli obniżenia napięcia mięśni szkieletowych, daje to maksymalną korzyść z takich ćwiczeń.

Rodzaje zajęć

Podam kilka wariantów zajęć podczas chodzenia i biegania, żeby było łatwiej zrozumieć. Wybór odpowiedniego wariantu należy dopasować samodzielnie, uwzględniając swoje możliwości fizyczne.

1. Spokojny marsz przeplata się z szybkim. Długość przyspieszeń po rozgrzewce jest niewielka – do 100 metrów (w zależności od przygotowania). Następnie następuje odpoczynek i pełne wyrównanie oddechu podczas spokojnego marszu. Powtarzamy cykl. Cała trasa 3–3,5 km, później można trochę więcej.
2. Marsz w normalnym tempie przechodzi w trucht (lub szybciej). Następnie powrót do marszu z odpoczynkiem do pełnego wyrównania oddechu, potem szybki marsz i powtórzenie procesu. Czas trwania przyspieszeń 50–100 metrów (w zależności od obciążenia i przygotowania). Cała trasa taka sama. Jeśli nie jesteś na stadionie (co jest lepsze) i są osoby postronne, może wyglądać to dziwnie. Radzę na początku podnieść rękę, machnąć nią, odrzucić skrępowanie i rozpocząć ćwiczenia, nie zwracając uwagi na innych. Uważam, że ten wariant jest bardziej efektywny niż pierwszy.
3. Dla najbardziej przygotowanych: bieg, w którym przyspieszenia przeplatają się z lekkim truchtem do pełnego wyrównania oddechu. Trasa 2–3,5 km. Dobrze jest wykonać 4–5 przyspieszeń w drugiej połowie trasy (po rozgrzewce).

We wszystkich rodzajach treningu każdą trasę warto kończyć maksymalnym przyspieszeniem. Monotonny bieg jest dobry, ale jego efektywność jest niewielka. Dwa pierwsze warianty nie zastępują trzeciego. Jeśli możesz wykonać bieg, w tym samym dniu należy też przejść się na spacer, aby osiągnąć dzienną normę 6–7 km. Jeśli tylko chodzisz, lepiej przejść dwa razy po 3 km niż raz 6–7 km. Główna zasada: po przyspieszeniu powinien nastąpić pełny relaks i odwrotnie.

Samokontrola

Aby uniknąć problemów, na początku należy samodzielnie kontrolować swoje ciało, dopóki wyniki nie zgrają się z odczuciami i nie zostaną utrwalone w świadomości.

Sprawdzaj częstość tętna. Istnieje zasada: 220 minus wiek. Na przykład, jeśli masz 50 lat, granica maksymalnego tętna wynosi 170 uderzeń na minutę. Jeśli osiągniesz przyspieszenie tętna po wysiłku na poziomie 70–75% wartości maksymalnej (np. 120 uderzeń), jest to bardzo korzystne. Powyżej tych wartości nie zalecam. Tętno powinno wrócić do normy maksymalnie w ciągu 25–35 minut, w zależności od rodzaju obciążenia i jego czasu trwania.

Po zakończeniu ćwiczeń mierz temperaturę ciała. Wskaźnik stanu cieplnego jest trudny do oceny i wciąż nie do końca poznany. Powinna ona spadać, i to znacząco, o około 1–1,5 stopnia. To dobry znak. Z moich obserwacji spadek ten świadczy o nasyceniu organizmu tlenem i jakości krążenia krwi.

Wszystko powyżej jest możliwe do wykonania zarówno w średnim, jak i w starszym wieku. Dlatego na starość czy fizyczną niemoc nie można się tłumaczyć. Narzekanie to nie słabość, to lenistwo. Każde obciążenie można regulować.

Gdy rozpoczniesz ćwiczenia, prawdziwa gimnastyka lecznicza nie jest jednym z kolejnych mało zrozumiałych sposobów leczenia BPH w stanie unieruchomienia ani efektem placebo. Efekt jest realny. Przy uzasadnionym ruchu krew nigdy nie zwolni, a naczynia nie skurczą się. To niemożliwe, tak jakby rzeki cofnęły się wstecz. Najważniejsze jest chęć.

Jakie obciążenia są niepożądane przy leczeniu prostaty

O szkodliwej gimnastyce. Istnieje i niestety jest propagowana wśród młodzieży, a do zdrowienia absolutnie się nie nadaje.

Podczas pracy z ciężarami – kettlebell, ciężkie hantle, sztanga, maszyny siłowe – skurcze mięśni stają się bardzo silne. Małe i duże naczynia otaczające mięśnie wypełniają się krwią. Wzrost cyrkulacji sprzyja rozrostowi tkanek. Po pewnym czasie powstaje swoisty konflikt – powiększone tkanki zaczynają uciskać naczynia dostarczające im substancje odżywcze.

To ucisk niezdrowy, powodujący późniejsze niszczące skurcze. Najpierw pojawia się nadciśnienie, które z dużym prawdopodobieństwem prowadzi wkrótce do poważnych problemów, również z gruczołem krokowym. Jeśli stosowano sterydy, wszystko pogarsza się znacznie szybciej.

Rozmawiałem z wieloma młodymi ludźmi, którzy poświęcili swoje zdrowie kulturystyce, był nawet 22-letni chłopak. Zaskakiwała mnie ich logika. Często długo musiałem udowadniać szkodliwość treningów z ciężarami. Typowa była jedna myśl: „Dlaczego właśnie ja mam te problemy?” Pozostawiam to pytanie bez odpowiedzi.

W dojrzałym i starszym wieku hantle czy kettlebell nie są potrzebne. Należy unikać drążków i poręczy, jeśli z nich korzystano. Ponadto nie należy sobie wmawiać, że w ogóle nic nie można podnosić. Krótkotrwale każdą rozsądną wagę można przenosić, np. przy pracach domowych lub pomaganiu bliskim.

I jeszcze o błędnych przekonaniach. Nie będzie dużego efektu z bezmyślnych ćwiczeń typu chodzenie na pośladkach czy przysiady. Leczenie prostaty i jazda na rowerze też nie jest odpowiednia. Nie łączy się z leczeniem nie tylko podnoszenie ciężarów, ale również niektóre inne rodzaje aktywności fizycznej. Wyjaśnienia znajdują się na kolejnych stronach tego serwisu, tam też zalecenia, co jest korzystne dla prostaty.

Z szacunkiem, autor strony o symptomatyce, diagnostyce i leczeniu BPH, Płotyan Gennadiy.

Link do metod leczenia prostaty: Русский, Українська, English, Türkçe, العربية, Deutsch, Français, Italiano, Español, Português, Język Polski.
Jeżeli wygodniej, zapoznaj się z tematem w innych językach: Українській, Français, English, Deutsch, العربية, Italiano, Türkçe, Español, Português, Русском.